Το Άγιον Όρος, το Περιβόλι της Παναγίας, όπως
ονομάσθηκε για πρώτη φορά από τον διάσημο εκείνο μοναχό Καισάριο Δαπόντε τον
Ξηροποταμηνό, αποτελεί, κατά αρχαία παράδοση, κλήρο της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Η παρουσία Της δεσπόζει στην αγιορείτικη ζωή. Κατά
το ωραιότατο εγκώμιο του σοφώτατου Αθωνίτη και μεγάλου πατρός της Εκκλησίας μας
αγίου Γρηγορίου του Παλαμά στον πρώτο επώνυμο όσιο του Άθωνα, Πέτρο τον
Αθωνίτη, η Παναγία θα είναι για τους Αγιορείτες μοναχούς Φύλακας, Έφορος,
Ιατρός, Τροφός, Κηδεμόνας και Πρέσβειρα στον Υιό Της.
Η προστασία και η φροντίδα της Θεοτόκου
αποδεικνύεται με πολλά γεγονότα και κυρίως με τις θαυματουργικές Εικόνες Της,
«τας αποτεθησαυρισμένας εις τας Ιεράς Μονάς και Σκήτας, αμιλλωμένων εις τα
πρεσβεία των θαυματουργών Εικόνων ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ και ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΗΣ. Αλλά η του Άξιον
Εστί του Πρωτάτου, συγκεντρώνει το ενδιαφέρον και προσελκύει την αναφορά όλων
των Μονών και όλου του Αγιορείτικου κόσμου και αποτελεί εύνοια και δώρο της
Θεοτόκου και γι' αυτό και παναγιορειτικό οφειλετικό προσκύνημα».
Με την θαυματουργή αυτή Θεομητορική εικόνα, το
παλλάδιο του Αγιορείτικου μοναχισμού, ασχολείται η παρούσα εργασία. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου